Thee en looizuur

Ook al zult u genoeg sites tegenkomen waar anders beweert wordt:

Thee bevat geen looizuur

Ook tot mijn verrassing! Waar komt de verwarring vandaan? De woorden vertalen naar het Engels maakt al het een en ander duidelijk. Looizuur is namelijk ‘tannic acid’ en wat er wel in thee zit zijn ‘tannins’, oftwel tannines. Ze vallen allebei onder de noemer ‘looistoffen’.

Looistoffen hebben een ontsmettende en ontstekingremmende werking. Daarnaast hebben looistoffen een samentrekkende werking. Ze gaan een verbinding aan met eiwitten. In de praktijk:

– Looistof (looizuur) voor het maken van leer

Looizuur komt voor in bladeren en schors van de eik. Als de schors van de eik wordt gedroogd en gemalen wordt het ‘eek’ genoemd. Wordt ‘eek’ vermengd met water dan heet het ‘run’. Huiden bedoeld voor leerproductie worden in eiken vaten met run gehangen. De looizuur bindt zich aan de eiwitten in de huid (het looizuur fixeert de eiwitten) waarna de huid niet meer kan bederven.

– Looistoffen in de medische wereld

De adstringerende, ontstekingsremmende en licht kalmerende werking wordt vooral benut bij de behandeling van ontstekingen in mond- en keelholte en diarree.

– Looistoffen (als tannines) in rode wijn en thee

Door de looizstoffen is er vaak bij het drinken van wijn of sommige theeën een samentrekkende en stroeve mond. Nu maakt rode wijn het verhaal extra verwarrend, omdat rode wijn ook nog eens gerijpt wordt in vaten van eikenhout! Eik bevat looizuur wat afgegeven wordt aan de wijn. Wijn gerijpt op een eiken vat bevat dus zowel tannine als looizuur.

Dan zijn er nog 2 zaken om iets over te zeggen:

Waarom wordt er vaak een scheutje melk in zwarte thee gedaan (vooral in Engeland)?
Je weet nu dat een tannine een verbinding aangaat met een eiwit. Door de tannine in het glas al van een eiwit te voorzien gebeurt het samentrekkende niet meer in de mond. De thee wordt zo als minder bitter ervaren. (Daarom gaat wijn ook goed samen met kaas: door de combinatie eiwit en tannine ontstaat een gel welke ook een drogend effect heeft op de tong).

Waarom is er looizuurarme thee te koop als er uberhaubt geen looizuur in thee zit?
Het antwoord wordt zelf gegeven door een verkoper van looizuurarme thee, Simon Lévelt:
“In de theehandel en bij consumenten is looizuur nog altijd een veel gebruikte term. Vandaar dat Simon Lévelt en vele andere merken een polyphenolarme thee toch een looizuurarme thee noemen. Looizuurarme thee komt uit gebieden waar de bodemstructuur zodanig is dat de plant die daar groeit geen of weinig polyphenolen aan kan maken.”